Classic Concerts gaf een intermezzo naar Pasen

@Nel Kerkman

Afgelopen zondag zongen de Haarlem Voices onder leiding van dirigent Sarah Barrett a capella ontroerende maar tevens ook prachtige passiemuziek in de Protestantse kerk. Tijdens de Passietijd concentreert de muziek zich vooral op het lijden en sterven van Jezus Christus. Het programma op 20 maart bestond uit 13 muziekstukken van de elfde eeuw tot 1987.

Haarlem Voices

Het concert ‘Passion and Remembrance’ niet alleen de passietijd maar vertolkt ook de gevoelens van mensen die door de pandemie zijn geraakt, maar weten dat betere tijden zullen gaan aanbreken. Het koor opgericht in 2006, is een ambitieus vocaal ensemble van vijftien zangers en zangeressen, die voor een deel afkomstig zijn van de Haarlemse Koorschool Sint Bavo. Dirigent Sarah Barrett werkt regelmatig met het Kathedrale Koor St. Bavo te Haarlem en is sinds 2006 dirigent van Haarlem Voices. Als stempedagoge is zij verbonden aan de Koorschool St. Bavo, waar ze de soloklas leidt.

A capella

Na het welkomstwoord van Piet-Heijn van Mechelen, voorzitter Classic Concerts, was de verrassing groot toen het ensemble vanaf de kerkentree een klein voorproefje gaf van hun zangkunst en al lopend naar de centrale plek ging waar doorgaans het concert wordt gegeven. Tot aan de pauze werden de muziekliefhebbers meegenomen in het passierepertoire van het ensemble. Het was muisstil in de kerk en het was optimaal genieten van de kleurklanken van het vier stemmig zingen van het ensemble. Door wisseling van de opstelling kwamen alle stemmen bij elk stuk goed tot zijn recht.

Eeuwig licht

Ook het tweede gedeelte was een verlengstuk van het eerste gedeelte en het was genieten van de Haarlem Voices die zuiver en toonvast zong en samen met de dirigent Barrett het publiek tot vervoering en ontroering bracht. Om met de juiste toonhoogte te beginnen is zeer belangrijk en dat kwam tot uiting bij de compositie ‘They are at rest’ van Edward Elgar gezongen door alleen de zeven dames van het koor. Door een andere aanzet van de begintoon was er even verwarring maar dat werd snel door Barrett gecorrigeerd. Het slotlied ‘Lux aeterna (eeuwig licht)’ van Edward Elgar was de goddelijke afsluiter van de passiemuziek. Een staande ovatie was terecht verdiend.